استيلا...بخش نخست

قبل از شروع بحث اميدوارم كه اين مطلب موجب سوءتفاهم و كدورت نشود و پيشاپيش از بابت دلخوري‌هاي انتهايي بحث پوزش مي‌طلبم.

مقدمه:

هم هدف و هم استراتژي ما در دنياي حقيقي و مجازي استيلاست.

استيلا يعني مالكيت بر منابع مادي و معنوي و انساني و اين كار به دو روش ممكن است:

روش اول كسب مالكيت‌هاي جديد است و روش دوم تبليغ براي زياد نشان دادن ارزش دارايي‌هايي كه تاكنون كسب شده‌اندتا با مبادله آن به روش كالا در برابر كالا بتوانند استيلاي خود را گسترش دهند.

بحث امروز من درباره روش دوم براي استيلا در دنياي مجازيست.

از زمان اختراع زبان(تقريبا پنجاه هزار سال پيش) تا زمان اختراع خط، و حتي قبل از اختراع آيين‌ها در هفت هزار سال پيش روش دوم استيلا كاربردي نداشت.

در واقع تا آن زمان هر كس براي به دست آوردن غذاي بيشتر، سرپناه بزرگتر، همسر زيباتر و ...مجبور بود قوي‌تر باشد و بيشتر كار بكند.

پس از اختراع آيين‌ها، به ناگهان روش جديدي براي استيلا پديد آمد كه با زبان، كلمه و حرف بود!!

تعداد زيادي پيامبر، فيلسوف، شاعر، سخنور و ...كه تا قبل از آن مجبور بودند براي به دست آوردن مالكيت و استيلا سخت كار كنند، با حرف زدن و تبليغ كردن و فريفتن راه نويني براي استيلا يافتند كه اين راه الحق مديون متولياني است كه احترام امامزاده را خوب نگهداشته‌اند!

امروزه اسلاف آنان هنوز برقرارند!

تفاوت دنياي حقيقي و دنياي مجازي در نوع دوم استيلا چيست؟

جواب اين سوال جالب و در عين حال بسيار روشنگر است.

در دنياي حقيقي هنوز ارزش كالاها و خدمات تا حد زيادي حقيقي است به اين معنا كه مثلا فيلسوفان و شعرا و روحانيون و قصه‌نويسان و ...به نسبت كل جمعيت اندكند و كسر ناچيزي از كل تجارت و مالكيت جهاني را در اختيار دارند و خود نيز به خوبي آگاهند كه ارزش وجودي آنها وابسته به افرادي است كه كار مي‌كنند، توليد مي‌كنند، كشاورزان، مهندسان، كارگران، رفتگران، پزشكان، آشپزها، راننده‌ها و...همه و همه هزار هزار بايد باشند تا يك فيلسوف، روحاني، شاعر و ...بتواند از آنان ارتزاق كند و با تبليغ كلمه بفروشد و كالاي خود را (حرف، شعار، فلسفه و...) با عوامل استيلاي نوع اول (نان، مسكن، پول و...) عوض كند.