روانكاوي يك اعتراض

پيشاپيش از دوستان آذري خود پوزش مي‌خواهم ولي قصد من روانكاوي يك حركت اغراق آميز جمعي است در پاسخ به يك شوخي...ناسزا...توهين!
چرا از توهين مي‌رنجيم؟از چه توهيني مي‌نجيم؟
اگر به نابغه‌اي، "خنگ" بگويند بيشتر مي‌رنجد و يا آنكه به خنگي چنين ناسزايي دهند؟
اگر به زيبارويي در مقام توهين "بي‌ريخت" بگويند بيشتر آزرده مي‌شود يا به بد تركيبي؟
همه ما از توهيني مي‌رنجيم كه حاوي قسمت نهفته‌اي از واقعيت باشد...قسمتي كه با تلاشي ناخودآگاه سعي در نهفتنش كرده‌ايم.
كاريكاتور مانا نيستاني از نظر برخي آذري‌ها بسيار توهينآميز تلقي شده است ولي سوال اين است كه كدام قسمت آن چنين آزار دهنده بوده است كه هزاران نفر را با خشم راهي خيابانها كرده است....قسمت‌هاي مربوط به سوسك كشي و به توالت نرفتن و سم زدن؟...يا قسمت مربوط به زبان سوسكي؟
به باور من اگرچه قسمت‌هاي مربوط به تغذيه سوسك‌ها ركيك تر است ولي كمتر از قسمت مربوط به زبان سبب آزردگي آذري‌ها شده است.
شايد حاوي قسمت نهفته‌اي از واقعيت باشد...
از طرف ديگر آيا اگر كسي به همسر، خواهر، مادر يا دختر شما متلك بگويد چه مي‌كنيد؟
به او لبخندي مي‌زنيد و مي‌گذريد و يا بي‌اعتنا خود را به نشنيدن مي‌زنيد يا جوابش را مي‌دهيد...يا اينكه چاقويتان را در مي‌آوريد و شكمش را سفره مي‌كنيد.
قبول كنيد كه واكنش آخر، پاتولوژيك و نامتناسب است.
مانا نيستاني و همكارش در زندانند براي اينكه دهها هزار نفر احساس توهين شدگي مي‌كنند...گمان مي‌كنم در تجمع برگزار شده بر ضد آنها به اندازه كافي و به تلافي ناسزا نثارشان كرده باشند.
نكته آخر اينكه اين ماجرا پاياني نخواهد بود بر جوك‌سازي بر عليه تركها...اگر بر اين باورند كه حساب دست بقيه بيايد بايد پيش بيني كنم كه حتي از دل اين ماجراي هراس‌انگيز و تاسفآور، لطيفه‌ها بيرون خواهد آمد.
اين دل‌نازكي و زودرنجي، ريشه در از بين رفتن اعتماد به نفس جمعي دارد كه براي يك جامعه علامتي بسيار خطرناك است..نشانه‌اي دال بر از بين رفتن انگيزه و علاقه...نشانه‌اي از افسردگي!
دل شكسته، به ساز شكسته مي‌ماند.
كه با نوازش دستي برآورد فرياد

پي‌نوشت:

يک وجه غم‌انگیز قضيه اين است که اين بار بنا به درخواست ما، ملت ايران، بر آزادی بيان لگام زده‌اند و به دنبال اعتراض ما مردم ايران روزنامه‌ای را بسته و نويسندگانی را محبوس کرده‌اند...
اين بار می‌توانند با استناد به همين قضيه، اعمال فشارهای قبلی را بر مطبوعات توجيه کنند.