انتخابات3
آیا باید در انتخابات ریاست جمهوری شرکت گرد؟
به نظرم حکومت ایران مطلقا ارزشی برای نهادهای بین المللی و مشروعیت جهانی خود قایل نیست و این را به کرات و در مقاطع گوناگون نشان داده است...چه در قضیه بی اعتنایی به قطعنامه های سازمان ملل و چه در مواجهه با سازمانهای معتبر و نهادهای حقوق بشری(مثل اعدام دلارا دارابی).
چنین حکومتی با عدم شرکت اکثریت رای دهندگانش در انتخابات چه ضرری می کند خصوصا آنکه به راحتی میزان آرا را به روی منحنی می برد و حداقل 60% شرکت کننده در انتخابات بیرون می دهد.
از طرف دیگر بر خلاف آنچه همیشه در گوش ما خوانده اند حکومت با ظلم می ماند و خیلی هم خوب می ماند کما اینکه اگر صدام را آمریکا سرنگون نمی کرد حالا حالاها سایه اش بر سر ملت عراق و شاید هم سایر ملت های منطقه مستدام بود.
از نظر شرایط جهانی هم به نظر می آید که سایر دولت ها و در صدر آنها آمریکا تا حدودی متقاعد شده اند که با حکومت ایران کنار بیایند و تغییر رژیم ایران را از دستور جلسه خارج کنند.
و دست آخرو از همه مهمتر اینکه حکومت ایران در دوره احمدی نژاد نشان داد که باپول نفت و تبلیغات سازمان یاقته و می تواند که با سفله پروری (بیش از آنچه به قول حافظ آب و هوای فارس می کند) و ترویج خرافات و تزریق مستقیم پول به لایه های فرودست اجتماعی و روستاییان مناطق دوردست آنان را در مقابل طبقه متوسط و شهرنشینان قرار دهد.
این نکته آخر آنچنان مهم است که شاید به راحتی به تصور نگنجد...
شعار عدالت محوری رییس جمهور مهرورز سبب شده است که بدون هیچ توجیه اقتصادی و عقلانی در سالهای گذشته پول بی حساب و کتابی در هفتاد و دو هزار روستای کشور صرف شود چنان که به گفته وزیر سابق راه و ترابری (مهندس خرم) در حالی که بودجه سالینه راههای بین شهری و اتوبان ها سیصد ملیارد تومان است سالیانه بیش از هزار و دویست ملیارد تومان صرف راههای روستایی می شود.
در نظر بگیرید که برای بسیاری از روستاها با بیست یا سی خانوار و با تولید غیر خود کفای نیازهای کشاورزی راه آسفالته (و به تبع آن درخواست اتوموبیل)، آب لوله کشی، برق (و به تبع آن یخچال، لوازم برقی و تلویزیون)، گاز و تلفن کشیده شود و تعرفه دریافتی از آنها بسیار ناچیز باشد و نیز بیمه روستایی رایگان و مدرسه و معلم و پزشک برای آنها فراهم شود...بدون آنکه مالیاتی بپردازند...و با دیدن سیمای شهرهای بزرگ و تهران درهر سریال تلویزیونی به صرافت بیفتند و مدعی شوند که اینها سالهاست حق ما را خورده اند!!(چیزی که من این اواخر بسیار شنیده ام)...چنین خطری که تداعی کننده جنگ فقیر و غنی و مستضعف و مستکبر است در صورت ادامه چنین روندی اجتناب ناپذیر خواهد بود.
سیاست های دیگری از این دست سبب خواهد شد که طبقه متوسط از بین برود یا کاملا ضعیف شود و اقشار مختلف مردم رو در روی هم قرار گیرند و وفاق ملی از دست برود و ایران با خطر انشقاق و چند دستگی مواجه شود...اگر بدتر از اینها که گفتم با جنگ داخلی و کشتارهای وسیع مواجه نگردد.
مجموع چنین رویدادهایی مرا به این نتیجه رسانده است که بهتر است علیرغم آنکه هیچ کاندیدایی نه تنها مطلوب من نیست بلکه حتی درصدی از خواست های مرا نمایندگی نمی کند...با این حال برای اثبات اینکه من هستم و وجودم را بر شما تحمیل می کنم ...در این انتخابات غیر دمکراتیک شرکت کنم.
مطمئنم که ترجیح می دهید بدون حضور مخالفان خود این انتخابات را هم سپری کنید...اگر اینچنین موجودیت ما طبقه متوسط جامعه را هدف نگرفته بودید حتما به خواسته خود می رسیدی ... اما اکنون و در شرایط فعلی حتی امثال من هم که به مخالفت محافظه کارانه با شما شهرت داریم، برای بقا در کشوری که خانه آباء و اجدادی ماست مجبوریم دست به کار شویم.
آقای احمدی نژاد...متاسفم ولی کیش و مات!
به نظرم حکومت ایران مطلقا ارزشی برای نهادهای بین المللی و مشروعیت جهانی خود قایل نیست و این را به کرات و در مقاطع گوناگون نشان داده است...چه در قضیه بی اعتنایی به قطعنامه های سازمان ملل و چه در مواجهه با سازمانهای معتبر و نهادهای حقوق بشری(مثل اعدام دلارا دارابی).
چنین حکومتی با عدم شرکت اکثریت رای دهندگانش در انتخابات چه ضرری می کند خصوصا آنکه به راحتی میزان آرا را به روی منحنی می برد و حداقل 60% شرکت کننده در انتخابات بیرون می دهد.
از طرف دیگر بر خلاف آنچه همیشه در گوش ما خوانده اند حکومت با ظلم می ماند و خیلی هم خوب می ماند کما اینکه اگر صدام را آمریکا سرنگون نمی کرد حالا حالاها سایه اش بر سر ملت عراق و شاید هم سایر ملت های منطقه مستدام بود.
از نظر شرایط جهانی هم به نظر می آید که سایر دولت ها و در صدر آنها آمریکا تا حدودی متقاعد شده اند که با حکومت ایران کنار بیایند و تغییر رژیم ایران را از دستور جلسه خارج کنند.
و دست آخرو از همه مهمتر اینکه حکومت ایران در دوره احمدی نژاد نشان داد که باپول نفت و تبلیغات سازمان یاقته و می تواند که با سفله پروری (بیش از آنچه به قول حافظ آب و هوای فارس می کند) و ترویج خرافات و تزریق مستقیم پول به لایه های فرودست اجتماعی و روستاییان مناطق دوردست آنان را در مقابل طبقه متوسط و شهرنشینان قرار دهد.
این نکته آخر آنچنان مهم است که شاید به راحتی به تصور نگنجد...
شعار عدالت محوری رییس جمهور مهرورز سبب شده است که بدون هیچ توجیه اقتصادی و عقلانی در سالهای گذشته پول بی حساب و کتابی در هفتاد و دو هزار روستای کشور صرف شود چنان که به گفته وزیر سابق راه و ترابری (مهندس خرم) در حالی که بودجه سالینه راههای بین شهری و اتوبان ها سیصد ملیارد تومان است سالیانه بیش از هزار و دویست ملیارد تومان صرف راههای روستایی می شود.
در نظر بگیرید که برای بسیاری از روستاها با بیست یا سی خانوار و با تولید غیر خود کفای نیازهای کشاورزی راه آسفالته (و به تبع آن درخواست اتوموبیل)، آب لوله کشی، برق (و به تبع آن یخچال، لوازم برقی و تلویزیون)، گاز و تلفن کشیده شود و تعرفه دریافتی از آنها بسیار ناچیز باشد و نیز بیمه روستایی رایگان و مدرسه و معلم و پزشک برای آنها فراهم شود...بدون آنکه مالیاتی بپردازند...و با دیدن سیمای شهرهای بزرگ و تهران درهر سریال تلویزیونی به صرافت بیفتند و مدعی شوند که اینها سالهاست حق ما را خورده اند!!(چیزی که من این اواخر بسیار شنیده ام)...چنین خطری که تداعی کننده جنگ فقیر و غنی و مستضعف و مستکبر است در صورت ادامه چنین روندی اجتناب ناپذیر خواهد بود.
سیاست های دیگری از این دست سبب خواهد شد که طبقه متوسط از بین برود یا کاملا ضعیف شود و اقشار مختلف مردم رو در روی هم قرار گیرند و وفاق ملی از دست برود و ایران با خطر انشقاق و چند دستگی مواجه شود...اگر بدتر از اینها که گفتم با جنگ داخلی و کشتارهای وسیع مواجه نگردد.
مجموع چنین رویدادهایی مرا به این نتیجه رسانده است که بهتر است علیرغم آنکه هیچ کاندیدایی نه تنها مطلوب من نیست بلکه حتی درصدی از خواست های مرا نمایندگی نمی کند...با این حال برای اثبات اینکه من هستم و وجودم را بر شما تحمیل می کنم ...در این انتخابات غیر دمکراتیک شرکت کنم.
مطمئنم که ترجیح می دهید بدون حضور مخالفان خود این انتخابات را هم سپری کنید...اگر اینچنین موجودیت ما طبقه متوسط جامعه را هدف نگرفته بودید حتما به خواسته خود می رسیدی ... اما اکنون و در شرایط فعلی حتی امثال من هم که به مخالفت محافظه کارانه با شما شهرت داریم، برای بقا در کشوری که خانه آباء و اجدادی ماست مجبوریم دست به کار شویم.
آقای احمدی نژاد...متاسفم ولی کیش و مات!
15 نظرات:
ازت کاملا ناامید شدم.
یک آشنا
به نظرم کمی زیاده‌روی کردی ولی کلا موافقم. موافقم که این دولت به صورت هدفمند روی گروه‌های از جامعه سرمایه‌گذاری کرده. ولی چه چیزی باعث شده که این قشر از جامعه این قدر راحت تحت تاثیر قرار بگیرند؟ به نظرم این اشتباه تمامی دولت‌ها و حکومت‌های سابق بوده که این طبقه را فراموش کرده بودند.
یک چیز دیگر هم بعد از خواندن این پست به ذهنم رسید. این احمدی‌نژاد با همه‌ی بلاهایی که سر این مملکت آورد چند تا سود اساسی هم داشت. یکیش همانطور که خودت گفتی، توجه به طیف ضعیف اقتصادی کشور بود. دولت‌های بعدی دیگر نمی‌توانند این گروه را فراموش کنند.
و دوم این که این دفعه کسی از تحریم حرف نمی‌زند. ...
نمیدونم که ج.ا.ا چی داره که همیشه آخر سر مردم رو باز ... میکنه میکشونه پای صندوق. عبرت نمیشه که نمیشه!
خوب مبارکه!
حالا به کی می خواهی رای بدی؟
موسوی یا کروبی؟
من نمی فهمم این چه منطقی است که شما می گویید چون احمدی نژاد در این چند ساله به روستاها خدمات داده است باید به او رای ندهیم چرا که دهاتی ها دارند پررو می شوند.
درست گفتم؟
"من همنین جا اعلام می کنم که اگر آقای کروبی قادر به انجام چنین کاری شدند در انتخابات شرکت می کنم و به ایشان رای خواهم داد و سایر دوستان را هم به چنین کاری ترغیب خواهم کرد."
دکترجان یعنی کروبی قادر به انجام اون کار شد!؟
ولی خودمونیم دکترجان طنز باحالی نوشتی، هیچکی هم متوجه نشده که ملت رو سرکار گذاشتی‌ها؟
پس که اینطور، آقای احمدی نژاد رو کیش و مات کردی، اونم با یک حرکت!؟
دکتر جان،
مطلب ضعیف، عجله ای، و احساسی ای نوشتی.
در مورد نقدی هم که به محمود احمدی نژاد وارد کردی، از وبلاگ گوشزد انتظار داشتم این موضوع رو حسابی باز و تحلیل کنه، نه این که از روی عصبانیت احتمالی از رییس جمهور فعلی یا طبقه خاصی از جامعه این طور بی دقت مطلب بنویسه.
گوشزد جان، یک کاری کن:
از نو بنویس، ولی این دفعه مثل برق پابلیش اش نکن، یک کم روی مطلب کار کن طوری که چیزی که در می آد ارزش خوندن رو داشته باشه.
راستی، من همچنین خیلی کنجکاو هستم بدون ام حالا که تصمیم به شرکت در انتخابات گرفتی، به چه کسی می خوای رای بدی.
ارادتمند.
ورتیگوئه عزیز
احتمالا کمی جوگیر شدم...آن کیش و مات آخرش را می گویم.
پایین جان
خیلی سعی کردم که اصلاحات یا توضیحاتی به متن بیفزایم اما راستش را بخواهی دشوار است برای اینکه من در عین حالی که این انتخابات را از همه نظر مخدوش و غیر دموکراتیک می دانم و در عین حال شرکت در آن را واجد تغییرات چشمگیر و فوری نمی دانم اما با این حال متقاعد شده ام که حضور ملیونی ما "بر خلاف آنچه حکومت تبلیغ می کند" چیزی نیست که خواست حکومت باشد...
همانطور که بارها گفته ام حکومت مردم را تربیت می کند و دولت لمپن توده مردم را لمپن بار می آورد و مردم لمپن فضا را برای سایرین تنگ و تاریک می کنند و معیارها و اصول را به نفع خود تغییر می دهند و در نتیجه جامعه را در تشخیص درست و غلط سر در گم می کنند.
نمی دانم...دفاع کردن از چیزی که 51% آن را درست می دانم نمی تواند قاطعانه باشد.
سلام
خوشحالم كه به اين ديد رسيديد.
http://milezok.wordpress.com/2009/05/01/%D8%A8%D8%A7-%D8%B9%D8%AF%D9%85-%D8%B4%D8%B1%DA%A9%D8%AA-%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%D9%86%D8%AA%D8%AE%D8%A7%D8%A8%D8%A7%D8%AA-%DA%86%D9%87-%DA%86%DB%8C%D8%B2%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%D8%AF%D8%B3%D8%AA-%D9%85/
دکترجان سلام، پنج شش ماه قبل، وقتی که هنوز این فضای انتخاباتی اینقدر در وبلاگستان داغ نشده بود مطلبی نوشته‌بودم با عنوان «پرسشی ازحامیان مشارکت در انتخابات ریاست جمهوری دهم» می‌خواستم ازت بخوام که اگر وقت داشتی این نوشته رو بخونی.
http://vertigone.wordpress.com/2008/12/19/qestion_10th_election/
آرزوی موفقیت
خوشحال شدم که اینقدر منطقی با موضوع برخورد کردی.
ورتیگونه جان
خواندم و ممنون
من زبانم کوتاه است از دفاع برای شرکت در انتخاباتی که هیچیک از حداقل های مرا تامین نمی کند...با این حال به نظرم می رسد که اگر همین روندی که چهار سال گذشته رخ داده ادامه یابد چنان به پروار شدن لمپنیسم می انجامد که دیگر طبقه متوسطی نمی ماند که دنبال مطالبات فرهنگی و دموکراسی باشد.
افغانستان را که می بینم ...به عنوان کشوری که لایه طبقه متوسط در آن بسیار لاغر است...علیرغم تلاشی که کشورهای ائتلاف و دولت نسبتا دموکرات و مترقی آن می کنند و علیرغم تجربه های مهیبی که از گذشته داشته اند همین که لحظه ای از آنان غافل می شوند قانون شریعت را علم می کنند!
من می ترسم که با ادامه چنین روندی در آینده آنقدر امثال ما در اقلیت قرار بگیریند که حتی اگر حکومت مجبور به برگزاری رفراندوم آزادی هم بشود به دلیل لایه غلیظی که مذهب و خرافات بر روی مغز افراد جامعه کشیده است امثال ما در اقلیت مطلق قرار بگیرند.
دکتر جان، من تصورم اینه که روندی که در سی‌سال پیش رخ داده به پروار شدن لمپنیسم منجر شده و به از بین رفتن طبقه متوسط انجامیده، و اگر این روند ادامه پیدا کنه دیگر ایرانی‌ای باقی نمی‌مونه که بخواد طبقه‌ی متوسط باشه یا طبقه فقیر.
راستش خسته شدم از اینکه می‌بینم افراد مطلع و آگاه به موضوعی بهایی بیش از ارزش واقعی‌اش می‌دن. از اینکه می‌بینم اون فردی که سر نظرسنجی بی‌بی‌سی جز معدود معترضان بود که چنان آماری را به هیچ شکل نمی‌تونست بپذیره، ظرف مدت کوتاهی این چنین نظرش عوض میشه، از خودم هم ناامید می‌شم.
مطمئن باش با این شیوه که ما درپیش گرفتیم هرگز حکومت مجبور به برگزاری رفراندومی نخواهد شد که من و تو نگران نتیجه‌ی اون باشیم.
در هر صورت برات آرزوی موفقیت دارم.
اینکه شما نگرانی که اقلیت خواستار دموکراسی و حقوق بشر هم از بین بره کاملاً قابل قبول هستش، مساله این است که راه‌حل شرکت در انتخابات اساساً ربطی به رفع این نگرانی دارد یا نه: مطلب جدید مجید محمدی به عنوان "زمينه های حقوقی و مراحل، مهندسی انتخابات در جمهوری اسلامی ايران" را توصیه می‌کنم مطالعه کنی.
http://mag.gooya.com/politics/archives/2009/05/087364.php
Do you have any idea? Click here and post a Comment