انتخاب

ما همیشه بین دروغگوها و راستگوها، دروغگوها را انتخاب کردیم.

پی نوشت:

ظاهرا توضیح لازم است:

ما=من، تو و او

همیشه= گذشته، حال و احتمالا آینده

بین= وسط...میان

دروغگو= آن که عامدانه تمام یا قسمتی از حقیقت را نهان می کند

راستگو= آن که آن چه از حقیقت می داند بدون پروا، چشمداشت یا ملاحظه ای بیان می کند.

انتخاب= گزینش بدون اجبار...گزینش از روی میل

پی نوشت دوم:

گوشزد جان با این گزاره نمی توانم موافق باشم چرا که :

1-میخواهم بین این سخن تو و سخن ضد آن و سخن هایی نه مانند آن، تو را انتخاب نکنم که دروغگوی من نباشی.

2- این گزاره گویی میخواهد به ما بگوید که "ما" همیشه قدرت تشخیص بین راست و دروغ را داریم و پس از این تشخیص است که از روی میل "دروغ" را انتخاب میکنیم.

3-تعاریف تو از راستگو و دروغگو را درست نمیدانم.برای کسی که میرود پیش جن گیر تا جن اش را بگیرد، جن چیز دروغی نیست برای او عین حقیقت است اما حقیقت او دروغ توست. همچنان که حقیقت تو دروغ دیگری میباشد.

4- حقیقت مطلقی، قابل شناخت نیست. هر کسی بخشی از واقعیت را میبیند و نه تما آن را اینست که هیچکس راستگو نیست، راست و حقیقت من، فقط مختص منست. و چون کاملا عین واقعیت نیست حامل بخشی از دروغ نیز میباشد. راست و دروغ در هم تنیده اند.


از کامنت بهرام


بهرام جان

من می گویم بهرام زیباست و قسمتی از حقیقت را می گویم.

فلانی می گوید بهرام زشت رو است و او هم قسمتی از حقیقت را می گوید.

تو حرف مرا می پذیری ...نه به دلیل قسمتی از حقیقت که عیان کرده ام...بل به دلیل قسمتی از حقیقت که نهان نموده ام.

به عبارت دیگر من و فلانی هر یک هم راستگو و هم دروغگوییم ولی تو قسمتی از حقیقت را که من نهان کرده ام و فلانی بیان کرده است نمی پذیری و در صدد پذیرش قسمت مقبول واقعیت بر می آیی که تو را آرامش و اعتماد به نفس می بخشد.

مثال واضحش ملت ایران (و البته اکثریت آن ها) هستند.

تاریخ ایران پر است از قسمتهای شرم آور و حقیرانه و در مقابل نقاط افتخار آمیز نیز دارد.

ملت ایران در برابر هر کس که بخواهد قسمت های شرم آور را حتی برای عبرت گرفتن بازگو کند جبهه می گیرد و خشمگین می شود.

هر کس بخواهد با مدرک و سند جایگاه کشور ایران را در بین سایر ملل یادآور شود نمک بر زخمی می پاشد که به عمد فراموش شده است.

دروغ تسکین بخش و دروغگو امید دهنده است.