شهر هرت...دیوان بلخ

خانمی حدودا 40 ساله هفته ای یک بار برای تمیزکاری به خانه ما می آید.

چندی قبل ماجرای خود را اینگونه برایم شرح داد:

شوهر من کارمند جزء یکی از ادارات است و یک زندگی معمولی داشتیم تا اینکه یک روز پسر همسایه که جوانی هجده ساله بود به شوهرم مراجعه کرد و از او خواست که موتورسیکلتش را برای ساعتی قرض بگیرد.

شوهرم با اکراه و رودربایستی موتورش را به او قرض داد.

چند ساعت بعد در حالی که از دیرکرد جوانک ناراحت و عصبانی بودیم به ما خبر رسید که او تصادف کرده و پا و لگنش شکسته و در بیمارستان بستری است.

به سراغ موتور رفتیم و لاشه اش را تحویل گرفتیم.

چند روز بعد احضاریه ای از طرف دادگاه برای ما رسید که از شما شکایت شده است.

با تعجب به دادگاه رفتیم و آنجا آقای خوش برخوردی ضمن آنکه اعلام کرد پدر جوان مضروب از شما شکایت کرده است که چرا موتور سیکلت خود را به او قرض داده اید راجع به پسر همسایه و نحوه ماجرا از ما پرسید و سپس تعدادی کاغذ را جلوی ما گذاشت و ما نخوانده امضا کردیم.

شوهرم بسیار ناراحت شد و گفت من باید شاکی باشم که موتور سیکلتم را پس از تصادف به کمتر از نصف قیمت فروختم.

مامور نامبرده هم کمی همدردی کرد و گفت حالا هم طوری نشده و مسئله ای نخواهد بود...ما هم آمدیم.

دو ماه بعد نامه ای دریافت کردیم که با توجه به اقرار صریح و کتبی شما دایر بر اینکه مطلع بودید که پسرک فاقد گواهینامه است باید کلیه هزینه های بیمارستان و عمل جراحی و دیه که بیش از دو ملیون تومان می شد را به وی بپردازید.

ده بار به دادسرا رفتیم و تقاضای تجدید نظر دادیم اما مورد قبول واقع نشد.

شوهرم لج کرد و گفت : یک ریال هم نمی دهم!

پس از چند بار اخطار روزی ماموران مراجعه کردند و شوهرم را با دستبند به زندان بردند.

پس از کلی دوندگی بالاخره قبول کردند که مبلغ فوق را که اکنون با احتساب جریمه هایش بیش از هشت ملیون شده بود قسط بندی کنند و شوهرم را آزاد کردند.

از آنجایی که اقتصاد محدود خانهما تحمل چنین قسطی را نداست من با وجود داشتن فرزندان بزرگ و بدون اطلاع آنها به کلفتی در خانه مردم مجبور شدم.

این ماجرا را که شنیدم به همراه ماجراهای دیگری که این روزها می خوانم مثل حکم سنگسار دو خواهر به خاطر شکایت شوهر یکی از آنها و علیرغم انصراف وی از شکایت، حکم اعدام پسری که در 15 سالگی حین یک درگیری پسر 18 ساله ای را می کشد، حکم پرتاب از بلندی برای جوانانی که به دو جوان دیگر به زور تجاوز کرده بودند، حکم اعدام جوانی که قبلا سه بار به علت مشروبات الکلی مجازات شده بود و ... به من یادآوری می کند که گسترش قوانین یک جامعه بدوی صحرانشینان عربستان در 1400 سال پیش به جوامع مدرن و پیچیده امروزی چه عواقب وحشتناکی داشته است.

و نیز نمی توانم تعجبم را پنهان کنم از کسانی که اظهار می کنند که "اگر قوانین اسلامی به طور تمام و کمال و نه ناقص و گزینشی اعمال شود کلیه مشکلات برطرف خواهد شد" و غافل از آنند که همین امروز اگر روزنه ای برای تنفس باقی مانده از طریق همان "گپ هایی" است که از قوانین اسلامی اجرا نشده مانده است.

موقعی که حتی همین آیت الله منتظری اصلاح طلب و مقبول در مصاحبه اخیرش با روزنامه ایتالیایی اسپرسو از مخالفت با حکم سنگسار سر باز می زند انتظار دارید که اجرای کامل قوانین قوانین اسلامی چه سرنوشتی برایتان رقم بزند؟

تصورش را که می توانید بکنید...

و این را هم درباره سالگرد انقلاب بگویم و بروم که:

همانطور که در دو پست قبلی گفته ام قضاوت من در مورد افراد ناظر است به "نتایج رفتار آنها" و نه گفتار، عقاید و حتی رفتار آنان

قضاوت شما راجع به مقایسه شاه و خمینی بر اساس نتایج رفتار آنها چیست؟

پی نوشت:

"در نجف و پاریس یک حرف‌هایی زدم که چنانچه اسلام پیروز شود، روحانیون می‌روند سراغ شغل‌های خودشان، لکن وقتی ما آمدیم و وارد معرکه شدیم دیدیم که اگر روحانیون را بگوییم همه بروید سراغ مساجدتان، این کشور به حلقوم آمریکا یا شوروی می‌رود... ما این طور نیست که هرجا یک کلمه‌ای گفتیم و دیدیم مصالح اسلام این‌جوری نیست، بگوییم سر اشتباه خود هستیم. ما دنبال مصالح هستیم. بنابراین مساله نیست که آقایان به ما بگویند شما آن‌روز اینجوری گفتید... هرچه می‌خواهند به ما بگویند. بگویند کشور ملایان، حکومت آخوندیسم. این هم یک حربه‌ای است که ما را از میدان به در کنند. ما نه، از میدان بیرون نمی‌رویم."

ـآیت الله خمینی سخنرانی 30/3/61 . صحیفه نور،ج16،ص211- 212