جمعی از دوستداران سعدی بر آرامگاهش

بالاترین

پی نوشت:

1) از فرط تنبلی می خواستم چیزی ننویسم و مشغولیت را بهانه قرار بدم...دیدم حنام دیگه رنگی نداره!

2)در جاده اصفهان شیرازصذ جا تابلوهای بزرگی زده بودند که شیراز 65 درجه جنوبی واقع است اما فقط چهار پنج جا فاصله تا شیراز را نوشته بودند...انگار ما با استفاده از قطب نما بنا بود که به شیراز برویم!

3) پلیس یک بار جریمه ام کرد به خاطر 5 کیلومتر تجاوز از سرعت مجاز...کمی هم من من کرد شاید رشوه ای بدهم و ندادم و حالا مجبورم بروم و جریمه را بپردازم.

4)شیراز هنوز شهر شادی است...در بسیاری از رستورانهایش موزیک و خواننده زنده دارد و در بقیه هم موسیقی غیر مجاز با صدای بلند پخش می شود...حتی در بلندگوهای باغ ارم هم آهنگ "عزیز بشینه کنارم" اصل با صدای خود سیما بینا از بلندگوها پخش می شد! (کر شوم اگر دروغ بگویم!)

5) دخترهای شیرازی احتمالا هنوز آزادترین حجاب را در بین شهرهای ایران دارند...حتی یک مورد گشت منکرات و تذکر ندیدم.

6)در شیراز به طور واضح ماشین های مدل بالا کم بود...رانندگی هم بسیار بدتر از تهران و حتی اصفهان بود به شکلی که من یک روز فقط 37 مورد ورود اتوموبیل از فرعی به خیابان اصلی را بدون مکث و توقف و در نظر گرفتن حق تقدم شمردم.

7) وضع فضای سبز حافظیه و سعدیه خوب نبود...درختان و گلها شادابی نداشتند وخاک خشک و چمن بی طراوت بود...از این نظر باغ ارم در وضعیت بهتری قرار داشت.

8) شش بار بستنی پشت زندان را خوردیم و جایتان را خالی کردیم.

9)عکس هم اگر بخواهید خواهم گذاشت

کنش های بیمارگونه و واکنش های بیمارگونه تر

مولودزاده «برخلاف دستور شاهرودی» اعدام شده است.

مرد ميانسال به اتهام تعرض به کودک 10ساله اعدام شد.

جامعه ایرانی بیمار است.

کنش هایش بیمارگونه و واکنش هایش بیمارگونه تر.

شرمساری آنجا که برای بسیاری از مردم این سرزمین باید توضیح بدهی که چرا این احکام ناعادلانه اند و متناسب با جرم نیستند و در عین حال در قانع کردن آنها نیز ناکام می مانی.

این عوض کردن نگرش مردم، مغشوش نمودن قضاوت آنها راجع به خوب و بد، در هم ریختگی اولویت ها و هنجارهای آنان نشان از بیماری عمیق اجتماعی دارد.

تاسف آور است که بیشتر آدمهایی که در اطرافت می بینی نه تنها خودخواه و متجاوز بلکه دغل باز و ریاکارند!

مفتیان کلاهبردار، قاضیان آلوده دامن، زناکاران سنگ انداز، دروغگویان صادق نما...

پی نوشت:

مرد هوسران و دختر دانشجو

وبلاگ نویسی هم معضلی شده است.
همه فیلتر شکن ها از کار افتاده است و نمی توانم وبلاگم را ببینم و به کامنت ها پاسخ دهم.
این مطلب را هم که نوشتم نصفش در هنگام ارسال و کپی/ پیست تلف شد.
دوستی پرسیده است:
اگر بچه خودت مورد تجاوز چنین نامردی قرار می گرفت باز هم همین حرفها را می زدی.
ترحم بر پلنگ تیز دندان
ستمکاری بود بر گوسفندان
در جواب باید بگویم که اگر به من باشد که دوست دارم سر هر کسی که به نحوی به حقوق من تجاوز می کند از تن جدا کنم!!!
اما مجازات انتقام فردی نیست...حتی انتقام اجتماع از فرد گناهکار هم نیست و یکی از ایراداتی که به قانون مجازات اسلامی می گیرند این است که تعیین مجازات متهم را تحت عنوان قصاص به عهده قربانی و خانواده آن می گذارند.
بهتر است به یاد بیاوریم که بیجه نامی چند سال پیش در منطقه پاکدشت به 22 کودک تجاوز کرد و سپس آنها را کشت و مجازات او را اعدام قرار دادند و اکنون یک مرد 45 ساله به خاطر تجاوز (و نه قتل) یک پسر بچه 10 ساله اعدام شده است.
آیا میزان گناه و جرم این دو با هم مساوی بود که مجازات آنها یکسان تعیین شده است؟

هدیه

چند وقت پیش در یکی از مهمانی های دوره ای، سر میز مشروب که فقط آقایان حاضر می شوند، یکی از دوستان از 7 بار مسافرت مجردانه در 2 سال اخیر به تایلند تعریف می کرد و شرح مبسوطی از کارهایی که کرده بود ارایه داد که با مخلوطی از کف و کیف و حظ سایرین همراه بود.

در اواخر مهمانی من که رسم دارم که گاهی سوالی مطرح کنم از خانم ها پرسیدم که هر سال چند بار از شوهرانتان هدیه می گیرید و ارزش مادی هدایا به چه میزانی است؟

همه چیزی گفتند تا به خانم آن دوست مذکور رسید و گفت:

سالی حداقل ده بار!! و هر بار فقط جواهرات هدیه می گیرم!

نه فقط به مناسبت سالگرد تولد و ازدواج و روز زن و عید نوروز... که به مناسبت سالگرد اولین روز آشنایی و اولین بوسه و حتی گاهی بدون مناسبت فقط برای آنکه سورپرایز شوم!

ولوله ای در میان خانمها افتاد.

همه مدعی شوهرانشان شدند که اگر ما را دوست داشتید شما هم چنین می کردید.

وقتی مجلس نسبتا آرام گرفت زن من که "میداندار" قسمت زنانه بود رو به من کرد و گفت:

حالا دیگه چه حرفی داری بزنی ای مدعی بهترین شوهر دنیا بودن!!؟

گفتم: به نظر من چنین رفتاری (که این آقا می کند) ناشی از این است که "تهش باد می دهد" وگرنه ما که سولاخ هایمان اوکی و درزهایمان ردیف است حداکثر سالی همان دو سه فقره را انجام وظیفه می کنیم!!

با این حرف بار سنگینی از روی دل آقایان مجلس برداشته شد.

اما سوال من از شما همان است که پرسیدم:

هر سال چند بار از شوهرانتان یا دوست پسرتان هدیه می گیرید و ارزش مادی هدایا چه درصدی از درآمد ماهیانه اواست؟

و گرفتن یا نگرفتن این هدیه چقدر برایتان مهم است؟

آقایان هم لطفا پاسخ دهند که هر سال چند بار و هر بار چه کسری از درآمد ماهیانه خود را صرف هدیه دادن به همسر یا دوست دخترشان می کنند و آیا این کار را بالاجبار انجام می دهند یا با میل شخصی؟

لطفا جنس و محل زندگی (ایران یا خارج) و طول دوره ای که از ازدواج یا دوستی تان را گذشته بنویسید.

لینک مطلب در بالاترین