اولویت
ایران امروز درگیر مسایل متعددی است اما به نظر من اولویت زمانی آن بررسی لایحه بودجه است که متاسفانه به آن توجه شایسته‌ای مبذول نمی‌شود.
بودجه که تقسیم درآمد کشور بین سازمان‌ها و نهادهاست عملا می‌تواند سیاست‌های سال آینده را رقم بزند.
اگر همه سازمان‌های خدماتی و اجتماعی مثل معلمان، پرستاران، کارگران و ...با تجمع‌های روزانه مجلس را تحت فشار قرار دهند که بودجه آنان را تامین کند (که خواستی منطقی و عملی است) بودجه‌ای برای تخصیص به امور مداخله‌جویانه در سایر کشورها و امور سرکوبگرانه داخل کشور باقی نمی‌ماند.
به عنوان مثال سرانه بهداشتی برای سال 1386 که بر طبق برنامه پنج ساله بنا بوده 8000 تومان باشد 4500 تومان تعیین شده است و این بدان معناست که وضعیت آشفته بهداشت و درمان به کلی در سال آینده متلاشی شود.
بیمه‌ها قادر نخواهند بود که بیش از 25٪ هزینه درمان را پرداخت کنند و بیمارستان‌های دولتی به طور کلی ورشکسته خواهند شد.
بجای آنکه در طی سال آینده به اعتراض درباره هزینه‌های سرسام‌آور درمانی و مرگ بی‌دلیل دوستان و اقوام خود در بیمارستان‌ها و وضعیت بهداشتی نامناسب و عدم رسیدگی در اورژانس و...بپردازید با کمی آینده نگری امروز از نمایندگان مجلس بخواهید که از بودجه سازمان‌های تبلیغاتی و مذهبی بکاهد و به بودجه‌های ضروری بیفزاید.
بجای اینکه به سوالات موهن در آزمون معلمان و کنفرانس امنیتی بغداد و سخنرانی‌های رییس جمهور راجع به زنان شمالی اولویت دهیم به لایحه تقسیم درآمد ملی در سال آینده بها دهیم.
به نظر شما اولویت مسایل ایران از نظر زمانی چیست و فوری‌ترین مطلبی که باید به آن پرداخته شود کدام است؟
پی‌نوشت:
سه سال پیش روزنامه شرق در جدولی بودجه برخی نهادها را نوشته بود.
بر اساس محتویات آن جدول بودجه بیست نهاد بسیار گمنام مذهبی از سه برابر بودجه وزارت بهداشت و درمان بیشتر بود.
بودجه نهادهای نظامی و اطلاعاتی کاملا سری است و مجلسی که باید راجع به جزئیات آن بحث کند نه چیزی می‌داند و نه چیزی می‌پرسد.
واقعیت این است که بودجه یک کشور مثل بودجه یک خانواده است...اگر پدر خانواده تصمیم بگیرد که 70٪ درآمد خود را صرف روضه‌خوانی یا عرق خوری کند پر واضح است که برای پوشاک و بهداشت و آموزش و تفریح چیز زیادی باقی نمی‌ماند.
سهم خود را مطالبه کنید پیش از آنکه دیر شود.
تا زحمت کشیده و به اینجا آمده‌ام خدمتتان عرض کنم که در زمانه‌ای که خودمان چهره امروزمان را در جهان چنین کریه ترسیم کرده‌ایم اهمیت نمی‌دهم که فیلم 300 چهره مردم ما را در 2500 سال پیش چگونه ترسیم کرده باشد.
حتما مردم سایر نقاط جهان (که البته سطحی و ظاهربین هستند و به اندازه ما هم مطالعات عمیق تاریخی ندارند!) از نگرش به رفتار امروز ایرانیان و مقایسه آن با ایرانیان به تصویر کشیده شده در این فیلم به این نتیجه می‌رسند که ایرانیان در طول این 2500 سال تغییر اندکی کرده‌اند.
اتفاقا این موضوع بی‌ارتباط با دو پست قبل من نیست...همان که از بس طولانی شد از خیر توضیحات دیگرش گذشتم.
دیشب داشتم فیلم ماری‌آنتوانت را می‌دیدم...مجالس رقص باشکوه مهم‌تر از آن رفتار مردان با زنان و روابط بین افراد اجتماع...در همان لحظه به خاطر آوردم که این اتفاقات همزمان بود با دوره آغا محمد خان قجر در ایران و مناره سر و چشم ساختن او در کرمان و بم.
ما اگر قدرتی به دست آوریم که همه تاریخمان را به جهانیان باشکوه و افتخارآمیز بقبولانیم باز این رفتار امروزه خود را نمی‌توانیم با هزار بزک آراسته بنمایانیم.
21 نظرات:
میان این همه مسئله چگونه بودجه را مهمترین اولویت می‌دانی؟
به نظرت خطر جنگ یا تحریم اولویت بیشتری ندارد؟
دوست عزیز
واقع‌گرایانه که نگاه کنیم از ما در برابر مسایلی مثل جنگ و تحریم کار چندانی بر نمی‌آید
از طرف دیگر پرداختن به چنین مطالبات محسوسی به مسئولین می‌فهماند که با هیاهو نمی‌توانند سر ما را گرم کنند و غنایم!! را بین خود تقسیم نمایند
dar edareye kolliye yek keshvar hich masaleyi olaviyat nadarad; tamame masayel men jomle boodje dar balatarin darejeye ahamiyat hastand.
بحث درباره اولویت زمانی است.
برای دخالت در بودجه کمتر از 10 روز فرصت باقیست
نظرت راجع به فیلم 300 چیست.
ساکت و مشکوک می‌نمایی
جایش در اولویت‌های تو نیست؟
gooshzade aziz, hanooz bar aghideye bala pafeshary mikonan; ama az zaviyeye dide mardomi, boodje nazdiktarin masaleyist ke dar zendegiye mardom tasir darad va mardom ghatan mitavannand dar shekl dadane aan moaser bashand; baraye shakhse bande ke daneshjooye doctorayi hastam ke canada be hamsaram bish az yek sal ast viza nemidahad ke be man bepeyvandad ghatan masaleye siyasate khareji olaviyat darad.
بابا اخه این جوری هم که هر کی بخواد بودجه بگیره... و بره جلو مجلس هوار بکشه که دیگه سنگ رو سنگ بند نمیشه که
آه راستی یادم رفت بگم... من لینک شما رو هم به دوستانم اضافه کردم
به نظرم اين ايده از عملي ترين رويكردها به اصلاح است. به روش‌هاي ديگر اجراي آن هم البته مي‌توان فكر كرد.
very nice comment, just when I was about to become disappointed ... I totally agree that "Things that we can do something about them" are -MUCH- more important than those that are out of our control.
But remember, when something is in our control, it brings responsibility of making right decisions. That is why, I think, our people, especially intellectuals and educated, are so interested in "talking about -BIG- problems": well because then they can say with clear conscience that we CANNOT do anything and then curse everyone and everything.
آقای عبدی عزیز
منظور من مطالبه بود به هر طریق ممکن.
همین کاری که معلمان با تجمع خود در برابر مجلس دارند انجام می‌دهند.
ضمنا ما چه بخواهیم و چه نخواهیم گروههای ذی‌نفوذی هستند که در مجلس مشغول چانه زدن بر سر بودجه مربوط به خود هستند و در غیاب مطالبات ما راحت‌تر به مقصود می‌رسند.
ما نماينده ها رو انتخاب كرديم تا اينكارهارو انجام بدن.اگر مردم نميدونن نماينده به چه درد ميخوره چرا راي ميدهند؟
مجلسي كه با يك سوال امتحاني سر كار ميمونه و هنوز نميتونه تشخيص بده كدام موضوع در حال حاضر اولويت بيشتري داره چه فايده‌اي داره؟
در واقع هر كدام از مارو در راس هر كاري بگذارند به اندازه توان وتخصص و دركمان به موضوع ميپردازيم. از مجلس ما نبايد انتظار بيشتري داشت....
گاهی اوفات خجالت میکشم بیام نظر بدم چون اکثرا آدمهای مهمی نظر میدن و کلی هم قلنبه حرف میزنن ولی ببخشید که من کرم نظردادن در گوشزد رو پیدا کردم
آخرین خبری که من دارم و متاسفانه موثق هست اینه که آنفولانزای مرغی وارد تهران شده... دقت فرمایید وارد تهران نه ایران و پارک پردیس - درسته؟- هم به همین دلیل بروی مردم بسته شده
ببخشید که من این خبر بد رو دادم
خواب دیدم خشایارشاه از فرط عصبانیت از فیلم سیصد زنده شده و دارد لشکر جمع می‌کند تا به هالیوود حمله کند. چشمش افتاد به پوستر احمدی نژاد که شالی سیاه و سپید دور گردنش بود. دستش را مشت کرده دهانش باز و دندانها و زبان کوچکش هویدا بود. عقب عقب رفت با لکنت زبان پرسید: آقای بلوچ این تصویر از آن کیست؟!
گفتم زنده بودن اعلیحضرت حقیقی باد. این حاکم امروز ماست. با دو دست چنان بر فرق ملوکانه‌اش کوبید که نقش زمین شد. قبل از رحلت مجدد گفت:
آبروی گذشته پیشکش آبروی امروزتان را نجات دهید.
نقل از وبلاگ عبدالقادر بلوچ
اظهاراتتان در مورد بودجه ساده انگارانه است. ميزان اختيارات قوه مقننه براي تغيير اعتبارات لايحه بودجه، بسيار محدود است و حتي به 15 درصد هم نمي‌رسد و هيچ وقت هم نمي‌تواند از سقف درآمدها بالاتر رود. طرح‌هاي عمراني كه بايد براي ادامه كار اعتبار دريافت كنند. در مورد درآمدها و تملك دارائيهاي مالي ( مانند بدهي هاي خارجي يا بازپرداخت سود اوراق مشاركت و.. ) هم مجلس نمي تواند چندان دخالتي كند. تنها در اختصاص اعتبارات جاري است كه مجلس كمي دستش باز است ولي در اين مورد هم نمي تواند اعتبارات دستگاه‌ها را چند برابر كند. موسسات و نهادهاي ديني از رديف 503784 و اعتبارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي در قالب كمك بلاعوض، اعتبار دريافت مي‌كنند كه كل اعتبارات آن در لايحه بودجه 1386 به 287 ميليارد تومان مي‌رسد.
اعتبارات فصل فرهنگ، هنر و رسانه هاي جمعي و گردشگري( بر اساس جدول 7 جلد اول لايحه بودجه)به 1366 ميليارد تومان مي رسد. اين در حالي است كه فصل بهداشت و سلامت حدود 4798 ميليارد تومان اعتبار دارد و و 3995 ميليارد تومان از اعتبارات فصل رفاه و تامين اجتماعي نيز به پرداخت بيمه و خدمات بيمه درماني و اجتماعي اختصاص دارد. در كل اعتبارات بهداشت و درمان و بيمه بيش از 6 برابر اعتبارات فرهنگي است. اين نسبت مختص بودجه سال 1386 نيست و در سال‌هاي گذشته نيز همين حدود بوده است.
دوست عزیز
سپاسگزار خواهم شد چنانجه شما زحمت تحلیل لایحه بودجه را بکشید و اگر وبلاگ نداری من آن را در وبلاگم قرار می‌دهم و نظرات مخالف و موافق را بشنویم.
حرف اصلی من این است که امروز اولویت اصلی بودجه است و نه فیلم 300
salam goshzad jan ,man to ye serch webloge shoma ro pida kardam . kheili az in babat khoshhalam, bavaret nashe shayad vali az se roze ghabl hamin tori daram arshive matalebe shoma ro mikhonam az karo zendegi oftadim hesabiiii..... vali jedan lezat bakhsh bod khondaneshon..azat mamnonam.. ghol midam az dafeye dige comente rajebe mozo bezaram ... avalish bod dige vase ashnayeee ;)
با درود فراوان
سال نو را بشما سرور عزیز تبریک گفته آرزومند سلامت و رزم بی امان شما بر علیه ظلم و جهل و دادن آگاهی بیشتر به مردم ایران هستم
خانم فاطمه بودجه نهادهای رسمی و وزارتی را با بودجه بهداشتی مقايسه کرده اند، در صورتيکه حرف گوشزد در مورد نهادهايي هست که مستقيما مسووليت دولتی ندارند.
گوشزد عزیز اولویت اولیه و از همه مهم تر برای ایرانیان داخل و خارج قبل از حتی نوشیدن آب یا خوردن شام شب سرنگون کردن حکومت آخوندی است مسائل و مشکلات بعدی باید به بعد از سرنگونی حکومت آخوندی موکول شود.
تعمیر بنایی که از پایه ویران است بجز وقت تلف کردن چیز دیگری نیست.
این ساختمان ویران است با یک نقاشی یا تعویض پنجره یا تعویض لوله کشی راه به جایی نخواهیم برد.
Do you have any idea? Click here and post a Comment